António Bárbolo Alves

La pruma braba

Ls Eiberos i ls Cántabros mátan-se atirando-se d’an riba d’ua peinha quando yá passórun l’eidade de fazer la guerra.”
Silius Italicus (III, 326-331)
Ampecemos por ua cunta:
“Era ua beç un bielho, yá malo i mui cansado i que tubo d’ir pa l monte. Era assi datrás, quando chegaba la hora de partir deste mundo.
L filho carregou algua cousa de comida para l pai comer durante uns dies i tamien ua manta para s’abrigar durante la nuite. Ls lhobos i l friu farien l restro de l trabalho. Era assi la fin de todos ls bielhos.


La prum braba

“Ne l Éden nacie un riu que regaba l jardin, i apuis de debidie an quatro.”
Génesis, 2, 10
Ne ls últimos dies, por rezones bien conhecidas, muito se ten falado na palabra “quarentena”. Ora, cumo se sabe, esta palabra ye usada para falar de l tiempo que, por questones de salude, ua pessona debe de quedar sola para nun correr l peligro de pegar un bírus ou ua anfermidade a outro. Mas, an buona berdade, nun ténen que ser quarenta dies. Anton porquei se fala an “quarentena”?


La Pruma Braba

odo aquilho que querga, si senhor, mas son las palabras que cántan, las que chúben i baixan.
Pablo Neruda,
Cunfesso que bibi
Son ganas de Primabera q’hoije m’agárran a las palabras.


La Pruma braba

Tu nun puodes bulber atrás
Porque la bida yá t’ampurra
Cumo un oulido anterminable,
Anterminable.
(…)
Mas tu lhémbra-te siempre
De l q’un die you screbi
Pensando an ti, pensando an ti,
Cumo agora penso…
José Agustín Goytisolo, Palabras para Julia

Cunta de la maçana colorada


La Pruma Braba

“I quando eilhes allhi s’ancuntrában, cumpletórun-se ls dies d’eilha dar a la lhuç i tubo l filho primogénito, q’ambulbiu an panhos i deitou nun presebre, por nun haber lhugar par’eilhes n’huosçpedarie.”
Eibangelho de San Lucas, 2, 6-7


Assinaturas MDB