A opinião de ...

La pruma braba

 
Ua lhéngua ye solo l cuorpo d’ua cultura, i ua cultura ye ua einergie, ua buntade de poder.
 
Eduardo Lourenço, Une langue pour l’Europe
 
No die 18 de julho de 1945 l “Primeiro de Janeiro” screbie que l Centro de Studos Filológicos, atrabeç de l Anstituto d’Alta Cultura, se purparaba para studar i fazer rebibir l dialeto mirandés. Até yá haberie mandado benir caracteres speciales para screbir alguns sonidos desta lhéngua! Propaganda ou simples mintira, nun sei qu’algua cousa se tenga feito. Mas aquilho que l jornal fizo nesse mesmo die fui publicar las palabras que Bazílio Rodrigues dixo no sou çcurso de las Comemoraçones de ls 400 anhos de la cidade. Eiqui quédan, sin mais comentairos, essas palabras, atualizando la scrita.
 

La lhéngua particular
Que l cunceilho sabe falar.
Este antigo palabreado
De benerados abós ardado,
Tan particular sien eigual
Que nun hai outro na Pertual,
Deberá ser respeitado,
Protegido, acarinado,
Guardado cun abareza
Porqu’el mos dá la certeza
De l grande abanço de la nacion
Nisso eu cháman cebelizaçon
 
Miranda, pobre Miranda
Que tanto tenes sido roubada!
De ls tous balores sburgada,
Nien al menos este scapou:
Até l dialeto se te roubou!
Poboaçones que fúrun tues
Antre outras, ua i mais dues
Firmes, mai querida, quedórun
I l tou dialeto nunca deixórun
Neste recanto pertués
Fálan siempre mirandés!
 
Stíme-se esta lhéngua antiquada
Por homes de balor apreciada!
Ampáre-se cun carino
De Sendin a San Martino
Nien spanhol nien pertués,
Puro i particular mirandés;
Mas ajúnten-se outras pobaciones
Sin necitar más rezones
Nun dében quedar noutra banda,
Fálan l dialecto, béngan acá para Miranda!
Pónga-se esta lhéngua particular
Toda a un solo lhugar
Toda debaixo de l mesmo cunceilho,
Stimada cumo un claro speilho.
An que todos ls mirandeses honrados
Béien ls traços de ls antrepassados
I por sous particulares desinatibos
Stando muortos, le paréçan bibos!
 
Proteija-se esta lhéngua, ampáre-se!
Nun debe de abandonar-se
Porque nun hai museu que la guarde
I quando un die mais tarde
Eilha de todo se pardir
Naide la fará rebibir!
 
Rica bila i fuorte praça
Que fuste bancida por traça
Crime de cobarde treiçon,
Qu’ancubre l nuosso coraçon…
Mas nós nun somos culpados
Desses traços deshonrados
Cun qu’outros l nuosso nome manchórun!
Galardon nuosso nunca lhebórun
Tubimos sempre no fondo de l peito
De filhos anfelizes, fuorte respeito,
Por ti querida mai adorada!
Deste pobres nunca albidada
Nunca de nós fuste çquecida,
Nien serás an toda la bida!
 
Miranda,
Somos tous filhos!
Mas nun somos tous filhos pródios
Cumo cierto die algun mos chamou!
Somos filhos arrebatados,
De l cuolho de la mai roubados
Para ti lhebantamos las manos,
Abraça-mos cumo a nuossos armanos!
Pártan-se cuordas i cadilhos!
Cara çcubierta! Somos tous filhos!
Tous filhos todos los trés!
Bilasseco, Caçareilhos i Angueira,
Tamien fálan mirandés!!!

Edição
3489

Assinaturas MDB